دل را از پيله ي قهرش بيرون خواهم كشيد

واژه ها را از خواب فراموشي بيدار خواهم كرد

دسته گلي از ياس و باران برايت خواهم چيد

نقش لبخند را بر چهره ي زيبايت خواهم پاشيد

تا برايت پيام شادباشي بنويسم

نوروز به كام...

من خدا را دارم

كوله بارم بر دوش

سفري تا ته تنهايي محض

سازكم با من گفت

هر كجا لرزيدي

از سفر ترسيدي

تو بگو از ته دل من خدا را دارم

من و سازم چنديست

كه فقط با اوييم...

 لعنت به تمام قانون هاي دنيا

چون هيچ قانوني تو دنيا نيست كه بگه :

شكستن دل آدم ها پيگرد قانوني دارد.

كنارتو در باران قدم ميزنم...

چتر براي چه؟!

خيال كه خيس نمي شود...

چشمانت را ببند

آري...

اينطوري بهتر است

تا چشمهايت را باز ميكني

درياي دلم از شدت بي قراري طوفاني مي شود!

مهم نیست که رفته!اما تو دل من که هست خیلی دوستش داشتم

 سبک مربی گریش،اخلاقاش رو نیمکت همه وهمه خاص بودن شاید 

 خیلی از رئالیا میخواستن که بره و هوش کردناماکاش بهش

بیشترزمان میدادن اما هیچ وقت هیچ رئالی ای اون خاطره ی

بردنهای پیاپی تو ال کلاسیکو رو فراموش نمیکنه

آقای خاص دوست داریم...

        باز باران،بی ترانه،بی هوای عاشقانه،بی نوای عارفانه، در سکوت ظالمانه،

  خسته از مکر زمانه،

    غافل از حتی رفاقت،هاله ای از عشق و از نفرت،اشکهایی طبق عادت

 ،قطره هایی بی طراوت،

        روی دوش آدمیت،میخورد بر بام خانه...